-genel laboratuvar cam malzemeleri
-balon
-geri soğutucu
-çözgen(ksilen)
-kaynama taşı
-parafin(susuz)
(Parafin mumu (Latince parum affinis), petrolden elde edilen renksiz, kokusuz bir mum çeşidi. Parafin mumu ilk defa 1829 yılında Carl Reichenbach tarafından odun katranından; daha sonra bütümlü tabakalardan; 1867'den sonra da petrolden elde edildi. 1947'de de sentetik parafin mumu yapıldı.
Petrolün bir yan ürünüdür. Ayrıca ham petrolün, parafininin giderilmesi gerekir. Ham petrolün rafinasyonunda yan ürün olarak elde edilen yağlı parafin önce sıcakta eritilir, sonra da soğutularak yalnız parafinin donması sağlanır ve donan posa şeklindeki parafin yağlı kısımlarından süzülerek ayrılır. Bugün modern olarak çalışan parafin imalathaneleri de, yukardaki esasa dayanarak parafin mumunu üretir. Yeni metodlara göre yapılan parafin mumları % 20 kadar yağ ihtiva eder. Bazı durumlarda yağ miktarı % 3'e kadar düşürülür. Daha ileri saflaştırma ile renk, koku ve tadı daha iyileştirilir. Saflaştırma işleminde sülfat asidi ve kil kullanılır. Parafin mumları, Poennsylvania ham petrolü gibi parafin esaslı petrol türlerinden elde edilir. Ham parafin mumunun erime noktası 37 ile 48 °C tam rafine edilmiş parafin mumunun ergime noktası ise, 48 ile 66 °C arasında değişir. Erime noktası yüksek olan parafin mumu çoğunlukla 26-30 karbonlu alkanlardır.
Sentetik parafin mumu, İkinci Dünya Savaşından sonra Fischer-Tropsch tekniğiyle elde edildi. Bu metodda ham madde kömürdür. Kömürden elde edilen karbon monoksit ve H2 karışımından manyetik demirin katalitik etkisiyle hidrokarbonlara dönüşür. Elde edilen ürünlerden bir kısmı parafin mumudur. Bunlar çok beyaz olup, petrolden yapılan parafin mumlarından daha serttir. 50-55 karbon bulunduran sentetik parafinlerin molekül ağırlığı ortalama 750 civarındadır. Bazı özelliklerden dolayı petrolden yapılan mumların yerine kullanılır.
Parafine batırılmış veya parafinle kaplanmış kâğıt ve karton, sıvı ve katı yiyeceklerin saklanmasında kullanılır. Çünkü parafin mumları reaksiyona girmez.)
-hassas terazi
-ısıtıcı düzenek
ksilen
( Ksilen, benzene iki adet metil grubu bağlanmasıyla olusan bileşik)-->kaynama noktası=130-140 derecedir.
-analiz için su miktarı toplam haznenin yarısını dolduracak şekilde 10-50 gr arasında numune alınır.
-bunun üzerine 100-300ml gram arasında ksilen ve bir kaç tane kaynama taşı konulur.
-düzenek kurulur.
-geri soğutucu düzenek çalıştırılır.-ısıtıcılar açılır.
-destilasyon hızı saniyede bir kaç damla olacak şekilde ayarlanır.
-ksilen tamamen berraklaşıp haznede su toplanmayana kadar işleme devam edilir.
-su damlacıları balon çevresinde birikirse sisteme geri kazandırılır.
-eğer kaynatırken köpüklenme olursa,içine parafin atılır.
-10gram örnek yüzey aktif madde alınır.
-çeker ocaktaki balona ksilen alınır.(100ml)
-işlem sonunda bölmeli toplama haznesinin üst kısmında ksilen alt kısmında su birikir.
10gram ksilende 5ml su varsa mesela 100 mlde x vardırdan yüzdesi bulunur.
geri soğutucu düzenek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder